Dwie formy niacyny: kwas nikotynowy i nikotynamid w dużych dawkach mogą wywołać remisję wielu form artretyzmu.
Dr Abram Hoffer, psychiatra, już w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku osiągał doskonałe rezultaty w leczeniu niacyną ostrej schizofrenii. Pracując z ludźmi chorymi i starszymi, zauważył u sześciu pacjentów także antyreumatyczne działanie niacyny. Jak się okazało, jego obserwacje nie były niczym zaskakującym dla innego lekarza, doktora Williama Kaufmana, który od lat używał nikotynamidu do leczenia artretyzmu.
W artykule opublikowanym w 1959 r. na łamach CMAJ (PMID: 14402370) dr Hoffer zwięźle opisał skumulowane doświadczenia zdobyte przez Kaufmana w ciągu 18 lat:
„Ci pacjenci, którzy stale brali adekwatne ilości nikotynamidu, bez wyjątku doświadczyli znaczącej, wymiernej poprawy ruchomości i funkcjonowania stawów, a często takich dodatkowych korzyści jak poprawa siły mięśni, wydajności pracy mięśni, zmniejszonej męczliwości, poprawy poczucia równowagi i ulgi w pewnych zaburzeniach psychicznych, włączając w to depresję. Pośród tych pacjentów byli tacy, którzy mieli klinicznie stwierdzone reumatoidalne zapalenie stawów lub przerostowe zapalenie stawów. A także tacy, których sztywność wynikała z procesu starzenia i nie rozwinęła się jeszcze w zdiagnozowane klinicznie choroby. Deformacje stawów często zmniejszały się lub znikały całkowicie.”
Pacjenci Kaufmana doświadczali korzyści tak długo, jak długo trwała terapia nikotynamidem. Jeśli zostawała przerwana lub dawki zostawały zmniejszone, wracała sztywność stawów, obrzęk, dyskomfort i zmniejszenie ruchomości stawów. Powrót do adekwatnych dawek nikotynamidu skutkował powrotem korzystnych dla zdrowia efektów.
Pacjenci Kaufmana nie mieli niepożądanych działań ubocznych, alergii, toksycznych lub idiosynkratycznych efektów terapii nikotynamidem w dawkach: 900-4000 mg dziennie, dzielonych na mniejsze dawki podawane kilka razy w ciągu dnia.
Znaczna część pacjentów Kaufmana pozostawała na terapii nikotynamidowej przez 10-15 lat.
Dr Hoffer nie był reumatologiem i przypadki leczenia artretyzmu niacyną, jakie zaobserwował wśród swoich pacjentów, a które osiągał niejako „przy okazji” leczenia zaburzeń psychicznych, traktował jako potwierdzenie skuteczności terapii nikotynamidowej Kaufmana.
Hoffer przytoczył na przykład przypadek 68-letniej kobiety, która doświadczała poważnego stresu z powodu ciężkiej choroby męża. Kobieta cierpiała także na osteoartretyzm. Po trzech miesiącach terapii niacyną (kwas nikotynowy w ilości 1g dziennie, podzielonej na dwie dawki) wyraźna była poprawa fizyczna i psychiczna. Kobieta nie skarżyła się już na neuritis (zapalenie nerwu), jej wzrok wrócił do normy, zniknęło odchylenie łokciowe palców rąk, tak jak i guzki Heberdena (najpierw zaczęły się powiększać w losowej kolejności, potem się zmniejszyły i stały się ledwie widoczne). Ręce kobiety odzyskały ruchomość. Skóra odzyskała wcześniejszą elastyczność i odcień. Pomimo, że kobieta dalej doświadczała silnego stresu (śmierć męża, kłopoty majątkowe), pozostała fizycznie i psychicznie normalna.
Hoffer przytoczył także przypadek 14-letniego chłopca, cierpiącego na reumatoidalne zapalenie stawów, któremu żadna terapia nie pomagała. Po pięciu tygodniach spędzonych w łóżku z powodu silnego bólu biodra, chłopcu zaczęto podawać 2g niacyny i 1g kwasu askorbinowego dziennie. Już po pięciu dniach chłopiec mógł wrócić do szkoły. Od tamtej pory stan chłopca stopniowo się poprawiał (po pół roku ustąpiło m.in. obrzmienie stóp i mógł zmniejszyć rozmiar buta z E do C). Po dwóch latach można było zmniejszyć dawkę niacyny do 1g dziennie (wcześniejsze, samorzutne próby chłopca zmniejszenia ilości przyjmowanej niacyny kończyły się nawrotami sztywności.) Stan chłopca bardzo się poprawił, umożliwiając mu normalne życie, choć pozostała minimalna sztywność pleców. Aby utrzymać ten stan, chłopiec wciąż musiał przyjmować niacynę.
Hoffer opisał przypadki innych pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów, których stan udało się całkowicie przywrócić do normalności niacyną. Przytoczył także przypadek kobiety chorej na schizofrenię i artretyzm, gdzie osiągnięto „normalność” w obu chorobach. Znaczną poprawę udało się także uzyskać u pacjenta z guzkami naczyniowymi.
Źródło:
Treatment of arthritis by nicotinic acid and nicotinamide. Hoffer A. Can Med Assoc J. 1959 Aug 15;81:235-8.
