W koreańskim badaniu opublikowanym w dzienniku PLoS One w 2016 r. zajęto się wpływem suplementacji witaminą D na trądzik pospolity.
Trądzik a poziom witaminy D
U 80 osób z trądzikiem sprawdzono poziom witaminy D. Niedobór wykryto u 48,4% pacjentów z trądzikiem i tylko u 22,5% osób zdrowych, stanowiących grupę kontrolną. Przy czym za niedobór uznano poziom <12 ng/ml.
Następnie do eksperymentu przyjęto tak wyłonioną grupę 39 osób, które:
były dotkniętych trądzikiem,
wykazywały jednocześnie niedobory witaminy D.
15 z 18 pacjentów z ciężkim trądzikiem wykazywało niedobór witaminy D. A tylko 6 z 27 osób z trądzikiem łagodnym wykazywało deficyt. Ponadto, zaobserwowano też, że im wyższy był poziom witaminy D, tym trądzik był mniej nasilony.
Suplementacja witaminą D
20 osobom podawano doustnie przez dwa miesiące witaminę D (cholekalcyferol) w dawce 1000 IU. 19 pozostałych osób posłużyło jako grupa kontrolna.
Pacjenci byli następnie oceniani przez trzech niezależnych dermatologów, którzy nie dostali informacji o tym, który z pacjentów bierze witaminę D. Spotkania z dermatologami odbywały się: na początku badania, po dwóch tygodniach, po czterech tygodniach i po ośmiu tygodniach.
Rezultaty eksperymentu z witaminą D:
Suplementacja dawką 1000 IU witaminy D znacząco podwyższyła poziom 25(OH)D we krwi i zmniejszyła nasilenie trądziku w porównaniu z grupą placebo.
Po ośmiu tygodniach leczenia trądzikowe zmiany zapalne (grudki, krosty, guzki) zmniejszyły się średnio o 34,6%, w porównaniu z poprawą w wysokości 5,8% w grupie placebo.
Wpływ suplementacji witaminą D na zmiany trądzikoweZdjęcia: Rząd górny – stan początkowy i efekt suplementacji witaminą D po 8 tygodniach. Rząd dolny – stan początkowy i efekt po 8 tygodniach w grupie placebo.
Nie zaobserwowano natomiast różnicy w ilości zmian niezapalnych (zaskórników) i znaczącej różnicy w całkowitej ilości zmian.
Terapia nie miała żadnych negatywnych skutków ubocznych.
Redukcja trądziku zauważalna, ale niewielka
Efekt terapii witaminą D i jej wpływ na trądzik wydaje się być skromny. Mniejszy, niż efekt sylimariny i NAC, i zdecydowanie mniejszy, niż efekt przyjmowania kwasu pantotenowego.
Warta jednak zwrócić uwagę na dwie rzeczy:
Dawka witaminy D, którą podawano pacjentom, była niewielka, na co zwracają uwagę sami badacze.
Nawet po ośmiu tygodniach tak niewielkiej suplementacji poziom witaminy D we krwi podniósł się raczej nieznacznie: nie osiągnął nawet średniego poziomu 20 ng/ml, który to poziom w dalszym ciągu jest poziomem niskim.
Dla porównania: Vitamin D Council, organizacja non-profit, edukująca ludzi o roli i znaczeniu witaminy D, uważa za poziom minimalny, wystarczający do zachowania zdrowia 40 ng/ml i zaleca pozostawanie w zakresie 40-80 ng/ml.
Wydaje się więc, że przy zastosowaniu większych dawek witaminy D, przyjmowanych przez dłuższy okres czasu, efekt może być zdecydowanie bardziej widoczny.
Aby się przekonać, czy rzeczywiście tak będzie, musimy jednak poczekać na kolejne badania.
Źródło:
Lim S-K, Ha J-M, Lee Y-H, et al. Comparison of Vitamin D Levels in Patients with and without Acne: A Case-Control Study Combined with a Randomized Controlled Trial. Shellman YG, ed. PLoS ONE. 2016;11(8):e0161162. doi:10.1371/journal.pone.0161162
